Διάλογος με τον Γιώργο Κουμουτσάκο


Το περασμένο Σάββατο, την παραμονή της εκλογικής διαδικασίας της Νέας Δημοκρατίας, έτυχε να έχω στο Τουίτερ ένα σύντομο αλλά ουσιαστικό, νομίζω, διάλογο με τον γνωστό βουλευτή και πρώην ευρωβουλευτή της κ.Γιώργο Κουμουτσάκο, τον οποίο θεωρώ ένα από τα καλύτερα στελέχη του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και καλό πολιτικό, χωρίς να έχουμε κοινή αφετηρία και, προφανώς, κοινή οπτική. Τίποτε, ασφαλώς, από αυτά δεν είναι αρνητικό, η πολιτική αξία δεν συναρτάται από την ταύτιση απόψεων και στα πλαίσια μειζόνων συνεκτικών παρατάξεων οι διαφορές είναι και εύλογες και έντινι μέτρω και χρήσιμες.
Αφορμή για τον διάλογο υπήρξε το παρακάτω τουίτ του κ.Κουμουτσάκου, το οποίο αποσκοπούσε σε μια δήλωση εν όψει των εκλογών του β' γύρου -και έμμεση ένδειξη της προτίμησής του υποθέτω:
Εκκινώντας από αυτό το απόσπασμα της ιδρυτικής διακήρυξης της ΝΔ που αναπαρήγαγε ο βουλευτής, έκανα μια σύντομη προσπάθεια ιδεολογικού/πολιτικού ελέγχου με βάσει ένα σύγχρονο συντηρητικό σκεπτικό, σε τέσσερα τουίτς:




Ο κ.Κουμουτσάκος είχε την ευγένεια να απαντήσει στις επισημάνσεις μου με μια δική του σειρά τουίτς:






Από εκεί και πέρα ο διάλογος συνεχίστηκε ως εξής:



Τα τελευταία τουίτς του κ.Κουμουτσάκου:

Και οι δική μου τελική απάντηση:




Είναι σκόπιμο και χρήσιμο να εξαγάγουμε κάποια πολιτικά συμπεράσματα από αυτόν τον πυκνό αλλά ουσιαστικό διάλογο:
α) μεγάλο μέρος (ο Γ.Κουμουτσάκος δεν είναι μια τυχαία ή περιφερειακή περίπτωση στελέχους) της στελεχιακής ελίτ της ελληνικής Κεντροδεξιάς διακρίνεται από μια πολιτικά και κοινωνικά κομφορμιστική αντίληψη.
β) η ιδεολογική αντίληψη και έκφραση των κορυφαίων της παράταξης πάσχει εξαιρετικά, με χαρακτηριστικό δείγμα την συχνή χρήση λογοτύπων της αριστερής διαλεκτικής και την αναπαραγωγή ως κάτι αρνητικό όρων που από μόνοι τους δεν είναι αρνητικοί, αλλά νοηματοδοτούνται έτσι από αριστερές και λιμπεραλιστικές πηγές (νεοσυντηρητισμός για τον ΓΚ, νεοφιλελευθερισμός για πολλούς άλλους εξίσου σημαντικούς ανάλογης αντίληψης πολιτικούς).
γ) είναι ιδιαίτερα ισχυρή αλλά και μονομερής η "ιστορικογενής" αγκύλωση της πλειοψηφίας της κεντροδεξιάς πολιτικής ελίτ. Δηλαδή, ενώ είναι ασφαλώς χρήσιμη, ως και αναγκαία, η σύνδεση μιας παράταξης με την ιστορική πολιτική παράδοσή της και η χρήση αυτής ως πηγή για την άντληση παραδειγμάτων, ιδεών, αρχών, αξιών, κλπ, στην περίπτωση της ΝΔ υπάρχουν δυο αρνητικές ιδιαιτερότητες.
Η πρώτη είναι ότι η ιστορική αυτή σύνδεση, αν όχι εμμονή, αφορά αποκλειστικά ένα συγκεκριμένο μέρος της παραταξιακής ιστορίας, την επιστροφή του ιδρυτή της ΝΔ Κων.Καραμανλή στην Ελλάδα, την θεμελίωση του κόμματος και της μεταπολίτευσης και την πρωθυπουργική του θητεία από το 1974 ως το 1980. Πρόκειται αναμφίβολα για σημαντική περίοδο, επ'ουδενί όμως είναι η μόνη της παραταξιακής ιστορίας, η οποία δεν ξεκινά το 1974, αλλά είναι εξαιρετικά μακρά και πολυκύμαντη.
Η δεύτερη είναι ότι δεν χρησιμοποιείται η ιστορική αυτή παρακαταθήκη απλώς ως δεξαμενή άντλησης προτύπων κάθε είδους αλλά από αρκετούς (δεν θα ενέτασα άμεσα τον ΓΚ σε αυτούς, αλλά ο τέως πρόεδρος της ΝΔ Β.Μεϊμαράκης λχ είναι ένας από αυτούς) χρησιμοποιείται εργαλειακά ως ένα μεταφυσικό πολιτικό σύμβολο που και μόνο επειδή υπάρχει οι πολίτες οφείλουν όχι απλώς να το σέβονται, αλλά να στοιχίζονται πίσω του. Η πολιτική όμως δεν λειτουργεί έτσι, και τα πολιτικά νοήματα και δόγματα που λειτουργούσαν πριν σαράντα χρόνια δεν λειτουργούν επ' άπειρον, ούτε και πολίτες που είναι σήμερα 20 και 30 ετών υποχρεούνται να θέλγονται από προτάσεις και λύσεις που γράφτηκαν και επιλέχτηκαν για το 1975.
Έχω την πεποίθηση ότι οι διαπιστώσεις αυτές είναι μέρος της αντίληψης που έχει η νέα ηγεσία της ΝΔ για τα πράγματα και ότι θα ληφθούν υπ' όψη στον σχεδιασμό για το αύριο αυτής της παράταξης. Και μια ακροτελεύτια επισήμανση: όλος ο διεθνής τύπος αναφέρθηκε στον νέο πρόεδρο κ.Κυριάκο Μητσοτάκη ως τον "νέο αρχηγό των συντηρητικών". Γιατί στα μάτια όλων των αναλυτών και πολιτικών του δυτικού κόσμου, η ΝΔ είναι αυτό ακριβώς, το αντίστοιχο στην Ελλάδα των μεγάλων συντηρητικών κομμάτων που υπάρχουν στις περισσότερες χώρες και έχουν φυσικά ανοιχτή στην κοινωνία δομή και πολυσυλλεκτικότητα, συνθέτοντας συνήθως τάσεις και απόψεις από το φιλελεύθερο Κέντρο ως την συντηρητική Δεξιά. Με ιδεολογική σοβαρότητα και ενσυνείδηση, όπως πρέπει να κάνει και η ΝΔ. 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Περί ομοφυλοφιλίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Εικόνα
Ανδριάντας Μεγ.Αλεξάνδρου, Θεσσαλονίκη - φωτ. Γ.Χαραλαμπίδης Στο Twitter είχα μια συζήτηση σήμερα, σχετικά με το αν ο Μ.Αλέξανδρος είχε ομοφυλοφιλικές σχέσεις ή όχι. Πώς εξελίχθηκε: Οι Σκοπιανοί τύπωσαν νέο χαρτονόμισμα, με τον Μέγα Αλέξανδρο, καβάλα στον Βουκεφάλα. Τόσους εραστές είχε, στον Βουκεφάλα τον έβαλαν καβάλα; — Alexandros Charoulis (@FragileAlex) January 18, 2014 @FragileAlex @akasapis Για πείτε μερικούς από τους εραστές του. Αλλά μαζί και την πηγή που το τεκμηριώνει. — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) January 18, 2014 @Charalambidis @akasapis Ο Αρριανός αναφέρει τον Ηφαιστίωνα (Λόγοι 2.12.1'7-8), ο Διογένης (Επιστολές 24) το ίδιο. Μάρτυρες, δεν ζουν. — Alexandros Charoulis (@FragileAlex) January 18, 2014 @Charalambidis @akasapis Ο Δικαίαρχος στο "Για την θυσία στο Ίλιο" του προσάπτει και τον ευνούχο Βαγώα... — Alexandros Charoulis (@FragileAlex) January 18, 2014 @Charalambidis @akasapis Ο Πλούταρχος (Βίο
Διαβάστε περισσότερα

Ηγεμών εκ Βερολίνου;

Εικόνα
Το κείμενο αυτό είναι του Μαρτίου 2013 και πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο "Νέα Κεντροδεξιά" που πια δεν λειτουργεί. Ήρθε στον νου μου και έψαξα να το βρω, γιατί μου φάνηκε αρκετά επίκαιρο με όλα αυτά που ακούω και διαβάζω από χθες σχετικά τάχα με την υποτιθέμενη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, "απέναντι στην οποία αντιδρούν οι λαοί και η οποία προκάλεσε το Brexit". Τις τελευταίες ημέρες, επ' αφορμής των εξαιρετικά δυσάρεστων εξελίξεων στην κυπριακή οικονομία και του θρίλερ που διημείφθη μεταξύ Κύπρου, Ευρωγκρούπ και τρόικας, αναζωπυρώθηκε η φιλολογία σχετικώς με την εικαζόμενη από πολλούς προσπάθεια της Γερμανίας να ηγεμονεύσει στην ενωμένη Ευρώπη. Η φιλολογία αυτή, που ανθεί και θάλλει ιδιαίτατα στα διαδικτυακά λημέρια της ημιμάθειας και της παραπληροφόρησης, φθάνει ενίοτε ακόμα και σε κρεσέντα περί Δ' Ράιχ και τα τοιαύτα. Πόση ιστορική ορθότητα και γεωπολιτική ακρίβεια φέρουν όμως ακόμα και μετριοπαθείς ανάλογοι ισχυρισμοί; Πολύ ολίγη φοβάμαι.
Διαβάστε περισσότερα