Η γενιά του Πολυτεχνείου και η καμπούρα της
Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2010 στο Αντίβαρο . Αναδημοσιεύτηκε από εμένα στον Τυρταίο και τις Ελληνικές Γραμμές αργότερα, αλλά και από άλλες ιστοσελίδες κι ιστολόγια, έγινε αντικείμενο λογοκλοπής με ολόκληρα κομμάτια του να μπαίνουν σε άλλα άρθρα χωρίς αναφορά αλλά και βουλευτή να διαβάζει από βήματος Βουλής αποσπάσματα ως παραγράφους από την ομιλία του. Πρόκειται ουσιαστικά για μια σύνοψη της άποψής μου για τη γενιά του Πολυτεχνείου και, αν και ίσως σήμερα επέλεγα πιο μετριοπαθή έκφραση σε κάποια σημεία, εξακολουθεί εν πολλοίς να την εκφράζει ακέραια. Συνολικά για το θέμα βρήκα εξαιρετικά εύστοχη, αντικειμενική και καλοζυγισμένη τη θέση του Χρ.Λαζαρίδη σχετικά. Μιά ἀποκάλυψη ὑπῆρξε ἡ συνέντευξη στήν Καθημερινή τῆς 20/6 τοῦ πολύπειρου δικαστή καί νῦν Γενικοῦ Ἐπιθεωρητή τῆς Δημοσίας Διοικήσεως, τοῦ Λέανδρου Ρακιντζῆ. Ἦθος καί ὡριμότητα σκέψεως καί λόγου δίδαξε ὁ παλαίμαχος δικαστικός. Δύο ὅμως εἶναι οἱ προσεγγίσεις του, πού φέρουν την μείζονα σημασία. Ἡ